The Ragtime Rumours (NL) Blues - Roots Missy Sippy Gent (13-11-2018) reporter & photo credtits: Marcel info organisatie: Missy Sippy info band: The Ragtime Rumours © Rootsville 2018

Tegenwoordig gaan we van het ene optreden naar het andere, maar eerlijk gezegd zit ik redelijk veel in Gent de laatste weken. Naar het schijnt zou mijn madam dat vreemd beginnen vinden… hahaha..Neen, grapje Paul… Feit is dat ik inderdaad terug naar de Missy Sippy was getrokken voor de cd voorstelling van ‘Rag ’n Roll’ (album report) de nieuwste telg van de laatste EBC-winnaars, The Ragtime Rumours.

Zoals hun naam doet vermoeden brengen The Ragtime Rumours een bruisende mix van ragtime, drunk-swing, swampy blues, hillbilly en western ten gehore. Denk aan Pokey Lafarge en Johnny Cash. Zoals ze het zelf verwoorden, Tom Waits op bezoek bij Django Reinhardt, samen koffie drinkend en leuterend over Robert Johnson. Een kleurrijk gezelschap samengebracht door Tom ‘Howlin Stone’ Janssen om de bluesvibe te verspreiden. Straight from de Limburgse Maas Delta!

Deze zomer had ik de band een weergaloos concert weten geven op Blues Peer en deden ze ook Swing in Wespelaar aan. Een optreden dat mij diep in mijn ziel trof en op momenten mij tot tranen toe had bewogen. In was benieuwd of ze mij dat gevoel konden terug bezorgen. Buiten Tom Janssen op gitaar en vocals, bestaat de band uit Thimo Gijezen op gitaar, Sjaak Korsten aan de drums en de knappe en immer charmante Niki van der Schuren op contrabas, sax en dwarsfluit.

Hoewel Tom een beetje bang was dat er niet zoveel volk zou komen opdagen, iets voor 21 uur was er inderdaad nog niet veel publiek, maakte hij zich zorgen om niets en was onze favoriete juke joint aangenaam gevuld toen de band inzette met ‘The Ragtime Rumours’. Met ‘Sugar’, ‘King Of Swingers’ – een nummer dat wat doet denken aan de song van King Louie uit Walt Disney’s “Jungle Book”, het fijne ‘Stop That Train’ en ‘Devil Ain’t Lazy’, pakte de band de aanwezigen al in. De stem van Tom leent zich geweldig bij het genre muziek dat ze met perfectie aan de man weten te brengen. Zelf sta ik versteld van de gitaarkunsten van Thimo. Een echte wizzard die in zijn stijl, bij wijlen doet denken aan de grote Django Reinhardt.

Akkoord, echte puristen zullen wel zeggen dat dit niet onder de noemer “blues” valt, but who cares? Het klinkt als een klok, en het is zeer aangenaam om naar te luisteren. Net voor halftime nog even ‘Get Up On My Feet’ door de boxen , maar vooral het knappe ‘Chocolate Jezus’ om de eerste set af te sluiten. Mooi, mooi, mooi….

Korte pauze om de innerlijke mens te versterken en we konden er tegen voor set 2. Op het zelfde elan verder. Prachtig meerstemmen werk, Tom die zich perfect kweet van zijn rol als MC, her en der een vleugje humor, goede interactie met het publiek en Niki die bewijst dat ze meer is dan looks, maar ook een steengoede bassiste is met een fijne stem. ‘Way Too Smart’ bracht ons terug in de werkelijkheid, gevolgd door ‘Turn Every Dollar’ en mijn favoriete song ‘Faker’, een gedicht van drummer Sjaak, door de band op muziek gezet. Een nummer dat je diep raakt. Na ‘Cocaine Blues’ en Pokey Lafarge’s ‘Bowlegged Woman’ ging het stilaan naar einde optreden. Tussen door konden wij de muzikale talenten van de band nog extra bewonderen. Niki ruilde zonder probleem de upright bass door de dwarsfluit en saxofoon en Thimo werd plots de bassist van dienst. Fijn als je dat allemaal kan.

Na ’16 Tons’, op eigenzinnige manier gebracht, het swingende ‘In The Jailhouse’, waren we gekomen aan het laatste nummer van de avond met ‘Everywhere I Go’. Hiervoor werd van het podium gestapt, het wasbord en de trekzak bovengehaald en het viertal installeerde zich gewoon in het café. Wegens de goede review die ze van Rootsville hadden gekregen inzake hun passage op Swing Wespelaar, werd ik zowaar tot jurylid gebombardeerd in de wedstrijd ‘wie zingt het mooiste de chorus van “Ho Ho Ho Ho”. En weg waren wij. Dikke ambiance en gezien het T-shirt dat aan de wedstrijd was verbonden werd er duchtig meegezongen.

Knetteren applaus er achter aan en een blij gezicht van de man die de wedstrijd had gewonnen. Iedereen tevreden. Het was weer een denderend optreden daar in Gent. Muzikaal zeer sterke band en je begrijpt waarom ze de EBC hebben gewonnen. Meer dan verdiend denk ik dan zo. De muziek van de Rumours verjaagt de muizenissen. Ben je een beetje down, steek dan die fijne cd in je speler en je voelt je onmiddellijk veel beter. Een goede raad van tante Kaat, hoewel in dit geval …van nonkel Marcel.

Marcel